شخصـی از بهلول پرسیــد :
ای بهلول ! من اگر انــگور بخورم، آیـا حــرام است؟
بهلول گفت : نــه !
پرسیــد: اگر بعد از خوردن انگور در زیــر آفتاب دراز بکشم، آیا حرام است؟
بهلول گفت : نــه !
پرسیــد : پس چگونه است که اگر انــگور را در خمره ای بگذاریم و آن را زیــر نور آفتاب قرار دهیـم و بعد از مدتی آن را بنوشیــم حرام می شود ؟!
بهلول گفت : من مقداری آب بــه صــورت تو می پاشم. آیا دردت می آیــد ؟
گفت : نــه !
بهلول گفت :حال مقداری خاک نــرم بــر گونه ات می پاشم. آیا دردت می آید ؟
گفت: نــه !
سپس بهلول خاک و آب را با هم مخلوط کرد و گلوله ای گِلی ساخت و آن را محکم بــر پیشانی مرد زد !
مرد فریادی کشیــد و گفت : سرم شکست !
بهلول با تعجب گفت: چرا ؟ من که کاری نــکردم !
این گلوله همان مخلوط آب و خاک است و تو نبایــد احساس درد کنی !?
همه عمر من نشستم
که ببارد آسمانی
نه ز من دعای باران
نه ز ابر میل یاری
به دلم نشست تیری
ز کمان مهربانی
نه به غیر می توان گفت
نه به گوش آشنایی
همه فصل های عمرم
به سر آمد و نیامد
نه خزان دلفریبی
نه بهار دلربایی
به دلم فتاده روزی
به سر آید این جدایی
نه دو چشم خیس خفتد
نه براید آفتابی
تو بگو کجا بجویم
دل عاشقی که بردی
نه به آسمان نشانی
نه به خاک ، رد پایی
به که گویم عاشقت را
به جنون تو می کشانی
نه به قهر رخ بتابی
نه سلام من جوابی
به خدا سپرده بودم
به سفر غریب دل را
نه اجابت دعایی
نه به سینه مانده آهی
چه حکایت غریبی
ز دل شکسته گفتم
که یکی نبود جز او
که یکی نمانده باقی
